Het ontstaan van democratie
Heel lang geleden, in de tijd dat het verleden nog heden was, en het heden nog verre toekomst, waren er, hier ver vandaan tien rovers.
Rovers, in die tijd, dát waren nog echte rovers, van het soort die bij het beroven van argeloze reizigers ook daadwerkelijk controleerden of de slachtoffers niet stiekem goudstukken hadden ingeslikt. Tamelijk vies werk dus.
Nu was het werk niet alleen vies, maar soms ook gevaarlijk. Vele slachtoffers maakten ernstige bezwaren tegen het beroven en uitmoorden van hun persoon. Sommigen waren zelfs in een zo sterke mate aan hun leven gehecht dat ze zich met gebruikmaking van wapentuig trachtten te verdedigen.
Bij een wat ongelukkig treffen tussen de rovers en een slachtoffer van de laatste categorie, was de leider van de rovers, ook bekend onder de naam roverhoofdman, genoodzaakt al zijn activiteiten plotseling te beëindigen.
Nu was het traditie geworden in de rovergroepen, dat de leider de gemaakte buit, naar zijns inzien mocht verdelen.
Omdat de roverhoofdman een spaarzaam iemand was, werd binnen de groep voornamelijk in de vreugde over de verkregen buit gedeeld. Het gevolg hiervan was dat de roverhoofdman een aanzienlijke hoeveelheid goud en andere kostbaarheden naliet.
De rovers hadden de kostbaarheden op één grote hoop gelegd en zaten er nu allen omheen met het probleem "hoe de buit te verdelen zonder roverhoofdman".
Zwijgend zitten de rovers rond de buit. Na enige tijd zo gezeten te hebben komt één der rovers met een voorstel: "Als we nu eens de buit in negen gelijke delen verdelen, en ieder ons deel nemen".
Je begrijpt natuurlijk de reactie van de andere rovers. Luid wordt er gelachen, zoals alleen rovers dat kunnen. "Ieder een gelijk deel... ben jij nu een rover?...Dat is eerlijk delen, waar is je eer als rover?"
Nadat was gebleken dat dit geen haalbare oplossing was, stond na enige tijd een tweede rover op met het voorstel: "Ik heb het. Ik heb dé oplossing. Ik neem alles en jullie krijgen niets. Dan is het probleem meteen...". Verder kwam hij niet. Als er iets is dat je bij zwaar bewapende rovers, uit die tijd, niet moest voorstellen is het dat je hun buit weg wilt nemen. Rovers reageren dan op een manier zoals alleen rovers kunnen reageren.
Afijn, om de details te besparen, nadat de verschillende delen van het lijk waren opgeruimd, zaten de acht rovers weer in alle stilte rond de nagelaten schat.
Het duurde nu iets langer voordat iemand een idee had. Maar uiteindelijk kwam er toch iemand met een voorstel. Het luidde als volgt:
"De twee rovers die naast mij zitten krijgen ieder 1/5de deel van de buit. De twee rovers die naast de mannen zitten die naast mij zitten krijgen ieder 1/5de deel van wat er nog over is. De rest krijg ik". Op slechts drie rovers na, kon iedereen zich in dit voorstel vinden.
De drie minder bedeelde rovers zagen, uit gezondheidsredenen af van actie tegen de meerderheid en zo kon de buit volgens deze geniale verdeelsleutel worden verdeeld.
Met deze oplossing was een eerste vorm van democratie ontstaan, die gebaseerd is op het volgende uitgangspunt: "Je moet altijd een oplossing voorstellen die voor jezelf het meest gunstig is en die door een meerderheid van de beslissingsbevoegde deelnemers acceptabel is".
JM 1989
Back to the home page